Czas jest największym nauczycielem, mimo że zabił wszystkich, którzy odbyli u niego naukę.
Czas jest rzeką, którą płyniemy. Rzeka jest czasem, który nas nosi. Ta rzeka jest rzeką istnienia. To co zdarza się w niej, to jest rzeczywistość. Życie jest rzeką i każdy człowiek jest tym, co wynurza się z rzeki, stąd człowiek jest różny w każdym kolejnym momencie. Rzeka zawsze płynie.
Życie to w jakiś sposób nędza. Najwięcej zmartwień dostarcza nam przyszłość. Dlatego, jak pokazują starożytne zasługi, najdoskonalszeń dzięki mądrości, doszli do tego, iż żyli każdym dniem jak odrębnym życiem i omam smutku wpół usypiał ich pokój i odpoczynek.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś przepływa dalej. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.
Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają... Bardzo szybki dla tych, którzy się boją... Bardzo długi dla tych, którzy się smucą... Bardzo krótki dla tych, którzy się cieszą... Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Nie marnuj czasu, bo to jest materiał, z którego zbudowane jest życie.
Czas to rzeka, którą możemy przepłynąć tylko raz i nie ma sensu zatrzymywać się na jej brzegu z zegarkiem w ręku. Najważniejsze jest pływać, a nie zastanawiać się, ile nam zostało do końca. Każdy moment jest cenny.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest bardziej cenny niż złoto. Możesz zdobyć więcej złota, ale nie możesz zdobyć więcej czasu. Kiedy go tracisz, nie możesz go odzyskać.
