Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy.

 Kiedy ludzie są tego samego zdania co ja, mam zawsze wrażenie, że się pomyliłem.

 Czymże jest czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem.

 Nienawidziłam słów
i kochałam je. Mam nadzieję,
że nauczyłam się ich używać.

 Pamiętam. Pamiętam wszystko.
I to boli mnie najbardziej.

 Nie ma grzechu, w którym nie byłoby przewinienia przeciw bliźniemu.

 Człowieka, która czyta poezjo, jest trudniej złamać niż tego, który jej nie czyta.

 Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego co się liczy.

 Za dużo myślę przed snem. Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.

 Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.