Barwa jest cierpieniem światła.

 Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś
człowieka, nienawidzimy w jego obrazie
czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza
nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

 W najlepszym wypadku
zaufanie jest próżnym zajęciem.
W najgorszym może doprowadzić do śmierci.

 Życie zbyt jest krótkie, by człowiek miał brać na siebie ciężar cudzych błędów. Każdy żyje swym życiem i płaci za to odpowiednią cenę.

 Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Kto nienawidzi, ten już przegrał.

 Człowiek ma w sobie kosmos.

 Prawdy nie da się powiedzieć tak,
aby ją zrozumiano, ale w nią nie uwierzono.

 Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi.

 Obelgi to argumenty tych, którzy nie mają argumentów.

 Gdy ludzie przestają się znać, widocznie za dobrze się poznali.