Jak rozkoszne jest towarzystwo wspaniałomyślnych ...
Jak rozkoszne jest towarzystwo wspaniałomyślnych ludzi, którzy nie zwracają uwagi na drobnostki, a mają otwarte oczy na to, co w otaczającym ich świecie jest dobre i wartościowe.
(...) nudzą się jedynie ludzie nudni. Muszą się stale podkręcać, żeby czuć, że żyją.
Twarz uśpionego człowieka wydaje się przysłonięta tajemnicą. Skrywa się za nią nieznany świat. Żaden świat na powierzchni nie zdradza tego, co śpiący właśnie czuje i o czym śni. Połączenia nerwowe pracują jak w zegareczku - a tu nie drgnie nawet rzęsa.
Pociechy udziela niebo. Od ludzi oczekuje się pomocy.
Ludzie są zawsze nieprzyjaciółmi przedsięwzięć, w których widzą trudności.
Omnia mea mecum porto(wszystko, co posiadam, noszę ze sobą)Prawdziwym bogactwem człowiekajest jego wartość wewnętrzna.
Kiedy człowiek pokona przestrzeń międzyludzką?
Nigdy nie jesteśmy gotowi na bycie w pełni sobą.
Są pewne rzeczy, pewne słowa, które
wylatują z ust i których nie da się już cofnąć.
Prawdziwe oblicze człowieka zobaczysz, gdy nie jesteś już mu potrzebny w życiu.
Mało jest osób, które potrafią ważyć winy bliźnich, nie dokładając na szalę swego palca.