...jedyne, co człowiek może dać drugiemu człowiekowi, to dobre słowo.

 Gdzie jest człowiek, tam jest i sztuka.

 Ludzie odpłacają ci tym, czego mogą spodziewać się po tobie.

 Człowiek, gdy ma wybór, wybiera zwykle dobro. Zło wybiera wtedy, gdy wydaje mu się, że nie ma wyboru.

 Zabawne, że prawie zawsze
mamy czas, by wciąż i wciąż
poprawiać swoje błędy.

 Człowiek bez honoru to gorsze niż śmierć.

 Człowiek istota nieznana.

 Nie wiemy, jakie są piekła i nieba ludzi mijanych na ulicy.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Nie przyjemność, nie chwała,
nie władza – wolność, wyłącznie wolność.

 Nie sztuka oceniać człowieka
po pierwszym spojrzeniu.
Sztuką jest poznać go i nie oceniać.