Człowiek ma w sobie kosmos.

 Nic tak nie wymaga reformy w jak przyzwyczajenia bliźnich,

 Istnieje tyle krzyży, ile ludzi.

 Oblicze odbija się w wodzie, a w sercu odbija się człowiek.

 Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?

 Nie pozwól ludziom z małymi umysłami wmówić, że Twoje marzenia są zbyt duże.

 Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco mocno,
ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.

 Ludzie często na to, aby ukoić własne cierpienia, zadają je innym.

 Jest całkowicie obojętne,czy jesteśmy kimś znacznym, czy nie;ważne jest to, czy jesteśmy ludźmi.

 Jestże się poetą, czyli raczej tylko bywa się?

 Błogosławieni ci, którzy nie mając nic do powiedzenia, nie oblekają tego faktu w słowa.