Człowiek straciłby odwagę, gdyby nie był podtrzymywany przez fałszywe wyobrażenia.

 Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.

 Zrozumcie, nawet obłąkani to tylko ludzie.

 Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…)
stają się oni w końcu częścią naszego życia.
A skoro są już częścią naszego życia, to chcą
je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.

 Pozostać człowiekiem też nie jest łatwo.

 Myśl ludzka jest jak mucha: siada na wszystkim.

 Jest wątpliwe, czy na przestrzeni ostatniego tysiąclecia zaszły jakieś istotne zmiany w człowieku, w zamian jednak zdobył on w tym okresie niespotykaną dotąd władzę nad otaczającą go przyrodą. Władza ta nie wynika jednak z rozwoju indywidualnego i biologicznego, lecz społecznego.

 Nie patrz na cudze szczęściektóre może nie jest szczęściemokiem zawistnym.

 Ludzie wstydzą się dziś, że ciągle jeszcze wstydzą się tego,czego wstydzili się dawniej.

 - Ja też chcę iść na imprezę dla dorosłych.
- Jak potrafisz wypić szklankę wódki bez popitki a potem gadać do rana o spapranym życiu to ubieraj się i chodź.

 Miałem ochotę przestać istnieć. Nie,
nie popełnić samobójstwo, nie umrzeć
ale przestać istnieć. Zamienić się w nic.