
Człowiek jest wspaniały i okropny zarazem. (...) Tak jak świat, ...
Człowiek jest wspaniały i okropny zarazem. (...) Tak jak świat, w którym żyjemy.
Czasem człowiek ma dzień powszedni od święta.
Jak człowiek dźwiga własne ciało, a ciężaru jego nie czuje, tak nie dostrzega własnych błędów.
Człowiek planuje, a knajpa plany psuje.
Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.
Czasem- mówi Tobias,
obejmując mnie ramieniem-ludzie
po prostu chcą się czuć szczęśliwi, nawet jeśli to złudzenie.
- Każdego skreślasz od razu.
Nie wszyscy moją być tacy jak ty. - Wiem, ale to ich problem.
Mądrym jest ten, który wie, kiedy zachować spokój.
Jeden człowiek jest nikim. Dwoje ludzi to już nacja.
Najlepszym sposobem, by być szczęśliwym u boku drugiego człowieka jest nauczyć się być szczęśliwym w pojedynkę. Wtedy towarzystwo jest kwestią wyboru, nie potrzeby.
Próżność - to najżałośniejsza postać miłości do ludzi, którą, gdy nie stać nas na samych siebie, każe nam żyć nie tyle dla drugich, ile przez drugich i w oczach drugich.