Tylko wiedza może rządzić człowiekiem.

 Ludzie mają tę wadę, że wszyscy
chcą budować, a nikt nie chce zająć się utrzymaniem porządku i remontem.

 Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.

 Człowiek po to wymyślił samochód, aby wygodnie siedzieć stojąc w korkach.

 Szlachetny człowiek woli stracić swój honor niż świadomość.

 Pozostać człowiekiem też nie jest łatwo.

 Panować można nad tym, co się myśli, ale nie nad tym, co się czuje.

 Również człowiek wewnętrzny posiada miejsca, gdzie nie może się sam podrapać.

 W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.

 W człowieku tylko żołądek bywai to czasem w pełni zadowolony.