Najdalej zajdzie ten człowiek, który nie wie, gdzie idzie.

 Wolę zachować niesamowite wspomnienia z tych
kilku dni spędzonych razem, niż nie mieć ich w ogóle. Mimo świadomości, że ten czas już się nie powtórzy.

 Pisanie to dziwna rzecz, przyjacielu, moim zdaniem najbardziej zadziwiająca
i najstraszniejsza rzecz, jaką może czynić człowiek – i dodał, przybierając jeden ze swych oszczędnych uśmiechów:
- Czytanie także.

 Jak przyjemnie jest powiedzieć człowiekowi coś miłego.

 Człowiek bez rodziny drży z zimna.

 Również miłość bliźniego ma swoje granice, inaczej stałaby się udręka bliźniego.

 Nie sposób być zbyt ostrożnym w wyborze własnych wrogów.

 Ogromnie wiele słów potrzeba, by nie powiedzieć prawdy.

 Człowiek ma w sobie zawsze dwa oblicza. Jedno z nich widać bardziej niż drugie, które tylko ostrożnie wygląda z wewnątrz, bojąc się, że zostanie spłoszone. Nie zawsze, to bardziej widoczne, ludzkie oblicze, jest tym obliczem prawdziwym. 

 Posiadanie miliona znajomych nie jest cudem. Cudem jest mieć kogoś, kto stanie obok ciebie, gdy milion innych będzie przeciwko tobie.

 Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożniejszy.