Toto, mam wrażenie, że nie jesteśmy już w Kansas.

 – Kasiu, a czym ty się najbardziej brzydzisz w życiu?
– Szczurami.
– A ja kłamstwem.

 Idealny świat nie istnieje – jest tylko ten nasz.

 Bóg mi świadkiem, że nigdy więcej głodna nie będę.

 Tak czy owak, niekiedy sami przed sobą nie jesteśmy w stanie wyznać własnych problemów.

  Cóż, oto kolejny, niezły bajzel, w który mnie wpakowałeś.

 Nagle zdajesz sobie sprawę, że wszystko się skończyło. Naprawdę. Nie ma już powrotu. Czujesz to. I próbujesz zapamiętać, w którym momencie to wszystko się zaczęło. I odkrywasz, że zaczęło się wcześniej niż myślisz. Długo wcześniej. I to w tej chwili zdajesz sobie sprawę, że to wszystko zdarzyło się tylko raz. I nieważne jak bardzo się starasz, nigdy nie poczujesz się taki sam. Nie będziesz już nigdy czuć się jak trzy metry nad niebem...

 Nikt w gruncie rzeczy nie jest taki, jak udaje. Każdy wymyśla jakąś fikcyjną opowieść o sobie, a potem po prostu udaje przed wszystkimi, że jest właśnie taki.

 Problemem nie jest problem.
Problemem jest twoje
podejście do problemu.

 Toto, mam wrażenie, że nie jesteśmy już w Kansas.

 Panowie, nie bijcie się tutaj! To Pokój Wojenny!