Żyć - to myśleć.

 Żyjemy, jak śni nam się żyć; śnimy, jak nas nauczyli snu; i tej okolicy, w której śni nam się żyć, zwaną rzeczywistością, nie ma dla nas innego znaczenia, jak sens, jaki ma dla nas śniadanie.

 Zdecydowanie twierdzimy, że nic nas nie zdziwi, ale istnieje rzadki gatunek mądrości, który nadal może nas zasztokować.

 Dajcie mi punkt oparcia, a poruszę ziemię.

 Najtrudniej zrozumieć najbardziej oczywistą rzecz: że istnieje rzeczywistość podobna do nas, której istnienie łączymy z naszym własnym. Żyjemy, przeżywamy, ale stosunek do nas samych i do świata, w którym żyjemy i pragniemy żyć, czujność umysłowa, której nadajemy znaczenie, zatem stracić pojęcie, że jesteśmy jedno z tym, co nazywamy naszym „ja”.

 Świat, który widzimy, że istnieje, jest tylko jednym ze scenariuszy, które mogą być zrealizowane w ramach fundamentalnych praw nowoczesnej fizyki. Nic nie jest bardziej naturalne niż istnienie wszechświata.

 Trzeba całego życia by nauczyć się żyć.

 Oszczędność ma swoją cenę, którą czasami płaci się przez całe życie.

  I w nieszczęściu
zachowuj spokój umysłu.

 Rzeczywistość nie jest rzeczywistością bez umysłu, który ją postrzega. Kiedy umysł jest pusty, rzeczywistość staje się taka, jaka jest. Głęboki pokój tego stanu przekracza wszystko, co znamy i rozumiemy. Jest poza pojęciami prawdy i fałszu, dobra i złego, ja i nieto.

 Pulvis et umbra sumusprochem i cieniem jesteśmy.