Prawda i sprawiedliwość z natury ...

 "Oj Istoto, zbłądziłaś.
Jak się dostałaś tu, do tego zamku?
Czy jeden z Moich Białych Kruków Cię tu przyprowadził?

A może...
Sprowadza Cię tu do Doktorka Dżumy, jakaś sprawa?"

 Człowiek nie tylko ma wiele pytań, lecz także sam jest pytaniem.

 Kiedy czujesz się skończony...
Ale dokładnie nie wiesz, w którym miejscu...
Już jesteś cały skażony...

 Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce.

 Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, bo to, co do niej wejdzie, nie będzie już tym samym, a rzeka już nie będzie taka sama.

 Bóg nie ma głupcom za złe,
że się nie uczą, lecz ma za złe mądrym, że nie uczą głupców.

 Świat jest moim wyobrażeniem - oto pierwsza prawda, która rzuca się w oczy każdemu, kto prowadzi filozoficzne rozważania o naturze rzeczy, bez różnicy, czy robi on to po raz pierwszy, czy też powraca do tych samych problemów tysiąckrotnie.

 Każdy człowiek jest jedynym sędzią swojego dobra, ponieważ tylko on wie, co czuje, a nikt nie może ocenić, co jest przyjemne czy nieprzyjemne dla niego.

 Cokolwiek nas spotka, jest nam potrzebne do pełnego rozwoju. Nie podąża za tobą nic, co by było zbędne, nic, co by cię nie dotyczyło. Wszystko, co się zdarza, ma swoje znaczenie.

 Glupek jest pewny, że ma rację. Mądry człowiek wie o swoich wątpliwościach.