Pytają czy trzeba kochać.O to ...

 Każde twierdzenie filozofa daje się zbić z taką samą łatwością, z jaką można go dowieść, nie wykluczając powyższego twierdzenia.

 Życie może być zrozumiane tylko wstecz, ale powinno być żywione naprzód. To jest paradoks, który daje nam zarówno krzywdę jak i płynącą z niego mądrość.

 Nie pójdziemy do piekła bo piekło jest na ziemi , a ludzie są jego demonami .

 Nie wypatrzysz gwiazdy, patrząc w ziemię.

 Cierpienie może zachodzić, kiedy życie przestaje mieć sens, kiedy stajemy przed pustką i nie czujemy, że nasza egzystencja ma jakąkolwiek wartość. Bez znalezienia głębokiego znaczenia, możemy stać się niewolnikami naszego własnego cierpienia.

 Nikt nie rodzi się niewolnikiem, niewolnictwo to efekt naszych decyzji i wyborów. Każdy ma prawo i możliwość do życia w wolności, ale to wymaga od nas akceptacji odpowiedzialności i konsekwencji naszych działań.

 Filozofia, jeśli dobrze jest zdefiniowana, ma raczej nauczycieli niż uczniów, bo prawdziwa filozofia jest właśnie miłością do mądrości, a miłość do mądrości oznacza, że powinno się starać jak najwięcej wiedzą obdarować innych, nie tylko samemu w niej zanurzać.

 Nasze życie jest tym, co myślami z niego uczynimy. Wszystko, co widzisz na tej ziemi, zależy od twojej koncepcji o niej - a ta zmienia świat. A zatem początkiem wszelkiego mędrca jest kwestia jego myśli.

 “- Bywa, że palisz mosty?
- Tak, bo nie lubię ciągnąć za sobą niepotrzebnych ogonów. Mamy jedno życie i szkoda go na ludzi, którzy na nas po prostu nie zasługują. Nie jest tak, że natychmiast kogoś skreślam. Związki, bez względu na to, czy miłosne czy przyjacielskie, wymagają pracy. Należy starać się zrozumieć drugą stronę, odkryć, co ma w głowie, włożyć w tę relację wysiłek. I dopiero kiedy okaże się, że wszelkie sposoby zawodzą, można odpuścić. Bo nie ma sensu się męczyć. Spaliłam za sobą wiele mostów i wcale tego nie żałuję. Myślę, że jestem bogatsza o to doświadczenie. Dzięki temu też pewne sytuacje mnie nie rozpraszają i skupiam się na rzeczach dla mnie najważniejszych. I na ludziach, na których naprawdę mi zależy.”

 Wszyscy ludzie dążą naturalnie do wiedzy. Dowodem niech będzie nasze zamiłowanie do zmysłów; cenić przede wszystkim zmysł wzroku, nie tylko na użytek, lecz wiele razy nawet wtedy, gdy nie marzymy o żadnej potrzebie, dowodzi, że Bóg nie tylko z miłości do wiedzy, lecz jeszcze bardziej darzył nas zmysłami. Właśnie to, że jesteśmy istotami, które obdarzone są wiedzą, sprawia, że nasza natura zdaje się przewyższać inne, ze względu na to, że mają one również zmysły.