Ludzie mają irracjonalną potrzebę sprawowania kontroli.
Nie dosiedli konia, żeby czerpać przyjemność z jazdy.
Nie oswoili psa, żeby stał się ich przyjacielem.
Nie stworzyli samolotu, żeby móc przelecieć nad oceanem.
To wszystko zaczęło się od jednego - kontroli.
Kiedy tracisz kontrolę, wszystko zaczyna się sypać.
Nie można całkowicie zrozumieć świata nie znając filozofii. Filozofia jest bowiem jak szkło powiększające, które ujawnia nam ukryte szczegóły rzeczywistości, które bez niej mogą umknąć naszej uwadze.
Nie przychodzi człowiekowi do głowy, że dzisiejsze prawdy mogą jutro okazać się kłamstwami, i że co było poza wszelką wątpliwością, może następnego dnia budzić największe wątpliwości.
Dopóki żyjemy, mamy obowiązek uczynić z naszego życia dobro. Życie jest długie i dobrze działa, jeżeli, zamiast ograniczać to, czemu winniśmy służyć, rozszerzamy to, co winniśmy czynić.
Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.
Być człowiekiem znaczy być odpowiedzialnym.
Sztuka życia polega na tym, aby żyć w zgodzie z naturą, a przede wszystkim z własną naturą. Nie można na siłę przekształcać własnej jaźni, ale można, a nawet trzeba, usprawniać ją, oczyścić, doskonalić. Sztuka życia polega również na umiejętności wyboru celów: żadne bogactwa, honor, władza nie mogą zastąpić wartości, jaką jest rozwinięcie własnych wewnętrznych możliwości.
Największą pociechą jest brak winy.
Życie od śmierci może dzielić naprawdę cienka linia.
Postępuj według takiej tylko zasady,którą mógłbyś chcieć uczynić prawem powszechnym.
O własnych stój siłach - nie zaś podtrzymywany.
