"Bo gdy serce się łamie to dusza też znika,
a bez duszy człowiek jak różdżka bez magika.
Nie ma kto żyć a szkoda umierać,
bo brak tej duszy która Twoją wspiera."
To, co możemy oznaczyć za najbardziej zadziwiające, to fakt, że rozumimy Wszechświat. Wszystko jest zdeterminowane… przez prawa przyrody. Dlatego też nie pozostaje nam, jak mówił Albert Einstein, nic innego, jak ulec zadziwieniu, dlaczego te prawa mogły nas do tego doprowadzić?
Większość ludzi jest tak szczęśliwa, jak zdecyduje się być. W rzeczywistości jest w nas dziwna skłonność do zamieniania naszego nikogo na kogoś.
Żyjemy, żeby umrzeć.
Czy może istnieć coś takiego jak miejsce, w którym nie ma nic? Czy nie jest tak, że to miejsce, w którym nie ma nic, musi teoretycznie zawierać coś, co pozwala stwierdzić, że tam nic nie ma?
Wszystko, co nas spotyka w życiu, ma swój sens. To, co możemy przyjąć z pokorą, staje się łaską. To, co niezrozumiałe, staje się zadaniem.
Filozofia jest sztuką życia.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Używać swojego serca do czucia, umysłu do myślenia, duszy do wiary, a ciała do działania. To jest istota życia.
Świat jest moim wyobrażeniem - oto pierwsza prawda, która rzuca się w oczy każdemu, kto prowadzi filozoficzne rozważania o naturze rzeczy, bez różnicy, czy robi on to po raz pierwszy, czy też powraca do tych samych problemów tysiąckrotnie.
Błąd łatwiej można dostrzec niż prawdę, bo błąd leży na wierzchu, a prawda w głębi.
