To, co jest niepojęte, nie istnieje dla człowieka. I to jest moja filozofia: jesteśmy częścią Wszechświata, a nie jego obserwatorami. Każda gwiazda, planeta i żyjący na niej organizm; duch, atomy, każda cząstka materii jest jedną i tą samą rzeczą: Wszechświatem.
Obfitość czyni mnie biedakiem.
Nie tylko natura, kosmos, człowiek, ale i wszystko, co składa się na tę całokształtność, w tym najmniejsze jej fragmenty, mają swoje pierwotne, niezmiennicze istnienie. Bez tego pierwotnego istnienia nic by nie mogło zaistnieć, nic by nie mogło działać, nic by nie mogło się objawić.
Życie jest dla nas tym, czym je uczynimy, a my jesteśmy dla siebie tym, czym myślimy o sobie. Nie są to nasze zdolności bądź umiejętności, które pokazują jak naprawdę wygląda nasze życie, ale jest to sposób, w jaki używamy naszych umysłów.
Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.
Trzeba dla innych żyć, jeśli sami chcemy żyć.
Czy to sprawiedliwe...
że w wodzie, którą niesie "życie" zacząłem dostrzegać
nieco...inne siebie oblicze?
Wszyscy nieszczęśliwi ludzie są nimi dlatego, że nie potrafią spokojnie przebywać w domu.
Prawda nie jest ani tym, co się ukrywa, ani tym, co się ukazuje, ale tym, co się objawia.
Szczęściem bywa czasami tak jak z okularami,szuka się ich, a one "siedzą" na nosie.tak blisko!
