Życie to ciągłe odejścia i powroty.

 Człowiek jest dla siebie największą tajemnicą. Jest najbardziej złożonym bytem we wszechświecie, którego strukturę i funkcje zaczęliśmy dopiero delikatnie zgłębiać.

 Nie możemy obserwować naszego umysłu bezpośrednio, ale możemy to zrobić poprzez obraz naszego umysłu w działaniu. Taka jest filozofia myśli: obserwować, jak umysł kreuje świat, z jakim ma do czynienia.

 Skąd przybywamy?Kim jesteśmy?Dokąd idziemy?

 Nie tylko natura, kosmos, człowiek, ale i wszystko, co składa się na tę całokształtność, w tym najmniejsze jej fragmenty, mają swoje pierwotne, niezmiennicze istnienie. Bez tego pierwotnego istnienia nic by nie mogło zaistnieć, nic by nie mogło działać, nic by nie mogło się objawić.

 Wszystko, co dobre, pochodzi od naszej wewnętrznej wolności. Ludzie nie mogą schować tej wolności, chociaż często próbują to zrobić. Pokazują swoją wartość, odnosząc sukcesy, spełniając marzenia. Ale te rzeczy nie definiują nas. Najważniejsze jest to, jak wybieramy żyć, jakie wybory robimy i jak postępujemy po tego wyboru.

 Jeśli nikt mnie o to nie pyta, to wiem. Jeśli chcę to wytłumaczyć tego, kto pyta, to już nie wiem

 Żadna wiedza człowieka nie może wyjść poza jego doświadczenie.

 Mundi est propria virtuscnota jest właściwością świata.

 Człowiek to tylko paproć, rośnie między skałami, w miejscach, do których słońce nie dociera. Rodzi się, rośnie, ginie. Ale potem, do pełnego cyklu potrzeba kilkudziesięciu lat. A wszakże, życie paproci to tylko krótki moment w nieskończoności wszechświata.

 Hipokryzja jest hołdem składanym cnocie.