Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.
Ciężko żyć bez Ciebie,
ciężko mieszkać w niebie.
Spoglądać z daleka,
na swego człowieka.
Obserwuj, słuchaj, rzadko osądzaj i nie chciej za dużo.
Jeśli ktoś mówi, że cię zna
to tak na prawdę cię nie zna,
bo jeżeli by cię znał,
to by wiedział że cię nie zna.
Chwalebna jest w życiu równowaga i zawsze to samo oblicze.
Trzeba tak żyć, żeby można było mieć szacunek dla samego siebie.
Materia nie może zginąć.
Kiedy myślisz, że rozumiesz coś w naturze to oznacza, że przyswoiłeś sobie pewien model - językowy, matematyczny czy teoretyczny. Ale model to model, a nie rzeczywistość. Wciąż jesteś wewnątrz swojego umysłu, nie zaś w rzeczywistości.
Wszystko, co nas spotyka w życiu, ma swój sens. To, co możemy przyjąć z pokorą, staje się łaską. To, co niezrozumiałe, staje się zadaniem.
Istnienie poprzedza istotę. To oznacza, że najpierw człowiek istnieje, spotyka siebie, pojawia się na świecie, a dopiero potem definuje siebie.
