Dom jest tam, gdzie jeśli wrócisz, muszą cie wpuścić.

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie, Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Brakowało mi sił na płacz.

 To, co dla mnie jest radością, rozkoszą, przeżyciem, ekstazą i podźwignięciem
to świat zna i szuka chyba tylko w poezji, w życiu zaś uważa za obłęd.

 Taką ja mam po ojcu zasadę życiową: Boso, ale w ostrogach.

 Wspinamy się w góry, bo doliny są pełne cmentarzy.

 Kiedy nie marzysz czas stoi w miejscu.

 Nauczyłem się nie ufać własnemu sercu. Ale gdy ci się przyglądam i widzę, jak Ty na mnie patrzysz, wiem, że mam rację, że cię kocham. Znów zacząłem sobie ufać.

 Dominacja to spłonka, z niej wytryska iskra, ona wprawia wszystko w ruch.

 Pójdę z nim, choćby się
na księżyc zechciał wdrapywać.

 Czy ty nie masz wstydu? Mam, ale
to, czego ja się wstydzę, różni się od tego, czego wy się wstydzicie.