
Mieliśmy osiemnaście lat i zaczęliśmy miłować świat i istnienie; kazano ...
Mieliśmy osiemnaście lat
i zaczęliśmy miłować świat i istnienie;
kazano nam do tego strzelać. Pierwszy granat, który padł, trafił w nasze serca.
Ja po tych wszystkich latach to naprawdę chcę już zacząć inaczej żyć, mieć kogoś, kto może nie tyle byłby oparciem dla mnie, ale kto by mnie potrzebował i dla kogo mógłbym żyć, bo takie życie bez sensu jest straszne, nawet jeśli człowiek na co dzień robi coś, co go wciąga.
Tym,co nas oddala od innych,nie jest to,co o nich wiemy,ale to,czego im nie mówimy.
Czasami nasze niedoskonałości sprawiają, że stajemy się wyjątkowi.
Możemy mierzyć czas, ale nie możemy go zatrzymać. Możemy kochać kogoś, ale nie możemy go przekonać, aby nas również kochał. Czas i miłość, o to w życiu chodzi.
O nic nie błagaj, bo próżne marzenia,
By człowiek uszedł swego przeznaczenia.
Wieczność to kompozycja chwil obecnych.
W ciszy człowiek dokładniej chwyta wszystkie warianty własnych rozterek
i niepokojów. Trudniej mu podjąć decyzję
i to, co uważał już za rozstrzygnięte, znowu zaczyna rozmieniać na drobne.
Serce człowieka jest jak ptak zamknięty w klatce ciała.
Musimy dbać o tych, którzy są dla nas ważni i mają dobre serce.
Niektórzy mówią, że wielką miłość
poznaje się po tym, że jedyną osobą,
która mogłaby was pocieszyć, jest ten
człowiek, przez którego cierpicie.