Wszyscy żyjemy w czymś w rodzaju nieprzerwanego snu.

 Są takie dni, że najbardziej oczywiste rzeczy wydają się całkowicie zagmatwane.

 Ludzie, którym się wydaje, że umieranie to coś najgorszego pod słońcem, niewiele wiedzą o życiu.

 Życie nabiera prawdziwego znaczenia, gdy otaczają cię ludzie, na których każdego dnia chce ci się patrzeć.

 Nie należy kwestionować
cudów albo skarżyć się, że nie są one
całkiem zgodne z czyimiś oczekiwaniami.

 Dla Pana łamię zasady, w których mnie wychowano.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 Ciekawe, czy istnieje uzależnienie od rezygnacji.

 Zamiatanie wszystkiego pod dywan i
zamykanie w wygodnych skrytkach pamięci
czasami obraca się przeciwko nam.

 I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.