Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 (...) cud nie zawsze jest tym, czym nam się wydaje.

 Ile milczenia oznacza samotność?

 Nie ma ciemności, która by mogła przyćmić blask, który pochodzi z wewnątrz. Czasem to, co tracimy, jest tym, czego naprawdę potrzebujemy. A to, co naprawdę potrzebujemy, jest tam, gdzie nigdy nie patrzymy.

 Za każdym razem gdy coś widzę, zastanawiam się, co byś na to powiedziała.

 Świat jest sceną, na której leci wciąż ta sama sztuka, a tylko aktorzy się zmieniają.

 Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.

 Tak, kocham cię.
Bardziej niż wczoraj i mniej niż jutro.

 Wysiłek umysłowy był nieokreślony.

 W ostatecznym rozrachunku człowiek znany jest wyłącznie z tego, jaki wpływ wywiera na innych.

 Czasami rodzice potrafią naprawdę uprzykrzyć człowiekowi życie.