Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 Zmartwienie pożera serce. Zabija.

 (...) ale prawdziwa miłość przetrwa każdą rozłąkę.

 Bóg, nawet jeśli zatrzaskuje człowiekowi drzwi przed nosem, to podsuwa mu jednocześnie pudełko z ciasteczkami.

 Każdy korytarz dokądś prowadzi. Skoro jest wejście, musi być i wyjście.

 Jakże trudno jest kochać. Jest tyle rzeczy, które powinniśmy wiedzieć, zrozumieć - co wiemy, czego nie zrozumiemy. Czasami miłość wydaje się taka prosta, a czasami jest tak skomplikowana, że nie wiadomo, gdzie zacząć.

 Cudem nie jest to, co robią inni. Cudem jest to, co robi każdy z nas.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Będę tu siedział dzień i noc. Rozbiję obóz na twoim ganku. I nie odejdę. Mamy cały tydzień, Kotek. Albo załatwimy to jutro i będziesz mieć mnie z głowy, albo będę tu, dopóki się nie zgodzisz. Nie uda ci się opuścić domu.

 Ci, których najbardziej
kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.

 Zadziwiające – czuć, że jest się maleńką, żyjącą istotą, wciśniętą miedzy dwa urwiska ciemności. Jak ludzie mogą wytrzymać życie? Najwyraźniej trzeba się do tego urodzić