Nienawidzę(...) używania braku komunikacji jako środka komunikacji.

 Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.

 Są takie miejsca i takie czasy, kiedy bycie nikim przynosi większy zaszczyt niż bycie kimś.

 Jak się zastanowić, to zadbanie o to, żeby facet czuł się zadowolony nie jest jakimś wielkim wyzwaniem.

 Świat zmienia się cały czas. Coś tracimy, coś zyskujemy.

 Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał - oto moja jedyna potrzeba życiowa.

 Albowiem tak do mnie mówi
sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 Nie wiem czy u mnie
bardziej złamane jest serce, czy umysł.

 A smutek niby mądra książka w serc żyje, I mówi wiele rzeczy, i człowiek nie gnije.

 Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Wśród ludzi się duszę, ale gdy zostaję sam, samotność mnie dobija.