Zło nie umiera nigdy. Zmienia tylko oblicze.

 Najgorsze są noce, gdy dzielność śpi, a ja się budzę...

 Bo Ziemia nie po to z takim trudem krąży
wokół Słońca, by ludzie beztrosko się na niej bawili.

 Lubimy towarzystwo, ale nie możemy znieść
ludzi cały czas koło siebie. Więc gdzieś się gubimy, potem wracamy i znów znikamy w diabły.

 Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.

 Wszystko ci, bracie, pójdzie jak należy, żyć się nauczysz, gdy w siebie uwierzysz.

 Człowiek jest na tyle silny, na ile potrafi znieść prawdę.

 Wszystko jest szachownicą nocy i dni, na której Los gra ludźmi niczym figurami.

 To nadzwyczajne, że wszystko zawsze okazuje się inne, niż się sobie wcześniej wyobrażało.

 Ale czy wszystko, co spotykamy w życiu, musimy natychmiast oglądać pod mikroskopem?

 Bo za winy trzeba płacić.
Błędy naprawić.
Złe postępki zamienić na dobre.
Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.
O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.
I zawsze spłacam mój dług.
Moje życie dopiero się zaczęło.
A dług pozostał jeszcze niespłacony...