Kto mówi, że niby mam być tym, kim ktoś inny ...

 Powiedzmy po prostu, że próbowałem dotrzeć do granic rzeczywistości. Byłem ciekaw, chciałem zobaczyć, co się stanie. To było to i nic więcej: po prostu ciekawość.

 Człowiekiem gardząc, sami tym sposobem się poniżacie...

 Wszystko się zmienia. Nie wiem, w jaki sposób ani jaką formę ostatecznie przyjmie, ale ważna jest sama zmiana.

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.

 Jesteśmy świadomymi swych czynów dorosłymi i to, co robimy za zamkniętymi drzwiami, jest wyłącznie naszą sprawą.

 Modlitwa przynosi radość, kiedy człowiek jest sam.

 Lepiej zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.

 Dom to wcale nie są ściany
i sufity i podłogi
ale ręce naszej mamy.

 Zmiana zawsze wywołuje niepokój.

 Co za świat, miły Boże, już nawet skurwysyństwo nie popłaca.