Nie mogłam uwierzyć, że kiedyś mogłam bez niego żyć.

 Życie jest za krótkie lub za długie, bym mogła pozwolić sobie na luksus aż tak złego życia.

 Bo mamy tylko jedno życie i mamy tylko jeden wspólny pierwszy raz.

 Nie wszystko złoto, co się świeci.

 Nawet w jego myśleniu były błędy językowe.

 Kończą mi się litery. Nie mam już ani słowa. Ktoś obrabował mnie z całego słownika. Wiem, że słowa potrafią ranić. Ale nie sądziłam, że mogą zabić.

 Zrobili to z miłości, a miłość czasem sprawia, że postępujemy irracjonalnie... nawet popełniając niewybaczalne czyny.

 Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą.

 I czemu ludzki umysł przechowuje równie zdumiewające strzępy bezużytecznych śmieci?

 Przez kilka potwornych sekund myślałem, że już nigdy cię nie zobaczę.

 Lepiej spłonąć szybko, niż tlić się powoli.