Najbardziej doceniamy to, na co zapracowaliśmy i co możemy stracić.

 Miłość i przyjaźń. To one czynią z nas ludzi, którymi jesteśmy. A jeśli pozwolimy, potrafią nas również zmienić.

 Tego co przeznaczone, tego się przecie i tak nie uniknie.

 Czy to nie dziwne, po tym wszystkim, co się stało? Po tym wszystkim, przez co przeszedłem. Przez co ty przeszłaś. Że miłość odczuwa się najbardziej. Coś we mnie kocha coś w tobie.

 W twoim sercu żyją ludzie, którzy znaleźli tam swój dom.

 Życie nie jest tym, co żyjemy, to, co my sobie wyobrazić, że żyjemy.

 Wybieraj wrogów mądrzej, niż wybierasz przyjaciół.

 A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.

 Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do wiadomości.

 Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.