Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 Czy możesz zranić kogoś, kto nic nie czuje?

 Boję się, że tylko niemożność posiadania mnie czyni mnie w twoich oczach pożądaną.

 Im niżej upadniesz, tym wyżej wzlecisz. Im dalej odbiegniesz, tym bardziej Bóg będzie cię chciał zawrócić.

 Długi mają wdzięk w dwudziestu pięciu latach, później nikt ich już nie przebacza.

 Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.

 Potem uciekasz. Bo jedyną rzeczą gorszą od tego, że jej nie ma, jest to, że ty nadal tu jesteś.

 A jeżeli łzy nie pomagały i modlitwy nie dochodziły boskich uszu, to na co jeszcze mogliśmy liczyć?

 Im bardziej płaczę, tym słabsza się staję. Nie jestem już niczym więcej jak naczyniem na łzy, które nie przestają płynąć.

 Prosta gra. Wygrywasz, żyjesz. Przegrywasz, giniesz. Kropka.

 Jesteś jak rybacki hak, który raz wbity, wyrwać można tylko z krwią i mięsem.