Wściekłość hartuje wolę ze stali.

 Najtrudniej jest widzieć słońce,
wierzyć w słońce
i nie czuć jego ciepła.

 Choroba i uzdrowienie tkwią w każdym sercu. Każda dłoń niesie śmierć i zbawienie.

 Śmierć, pragnienie śmierci pojawia się zawsze znikąd.

 Co to jest, żeby miasto pełne było jednego człowieka!

 W ciszy błądzę między grobami, choć jeszcze nie chcę leżeć z wami.

 Miłość może wszystko, a skoro tak jest, to może przecież odejść,jednocześnie zostając.

 Czyż nie tym właśnie jest kobieta: magicznym połączeniem różnic?

 Ale są takie zakamarki duszy, które pozostają nieznane, bo nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Nie bądź takim rycerzem, z kobiety mam tylko wygląd.

 Niektóre rzeczy powinny by zostawać zawsze nie zmienione. Żeby można je wpakować do jednej z tych wielkich oszklonych szaf i tak je przechowywać.