Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 „Mam w sobie głębokie poczucie, że jeśli ktoś jest bogaty wewnętrznie, ma dużą wyobraźnię i wrażliwość, to wystarczy mu czasem podróż do kuchni i przeżyje więcej, niż ktoś, kto zobaczy słonia na safari.”

 Gdy umysł jest spokojny i zajęty pozytywnymi myślami, ciału trudniej jest zachorować.

 Okropna dola człowieka! Nie ma dla niego szczęścia, które by nie płynęło z jakiejś niewiedzy.

 Jeśli pragniesz latać wśród orłów, nie możesz bez przerwy zadawać się z indykami.

 Wczoraj znowu bolało mnie serce... Nie mam pomysłu na życie.

 […] wszystkim wyzwaniom można podołać, mówiąc prawdę, niezależnie od wyniku.

 - Do diabła, mówisz prawdę. Musisz. Masz puls, lecz tylko wampiry mają oczy,
które żarzą się zielenią. To niewiarygodne!
- Cieszy mnie twoja radość.

 Róża zmarła, a ja nie wiedziałam, w co się ubrać na pogrzeb.

 Ci, których najbardziej kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.