Ta myśl jest zdecydowanie za duża na moją głowę.

 Człowiek nie rozwija się, słuchając innych. Dzieje się to, kiedy sam działa i doświadcza różnych rzeczy.

 Ale kiedy mężczyzna i kobieta poczują,że są sobie przeznaczeni,wszystko inne przestaje dla nich istnieć. Jakby nagle zniknęły ziemia, niebo, czas, przeszłość i przyszłość.

 Ależ Hermiono, mamy jeszcze kupę czasu do egzaminów.
-Dziesięć tygodni odpowiedziała sucho Hermiona. I wy to nazywacie kupą? Dla Nicolasa Flamela to zaledwie sekunda.

 Moją głowę zaczęły wypełniać obszary nicości. Pozostały w niej do dziś.

 Czuję się jak wyrwana z koszmaru. Dzień jak co dzień.

 „Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.”

 Twoja muzyka nie wiedzie ku muzyce, lecz ku temu, co ludzkie.

 Jeśli każesz mi odejść, odejdę. Może powrót do dawnego życia będzie dla ciebie zbyt bolesny; może łatwiej ci będzie wymazać pamięć o nas. To by był koszmar, ale zrobię to, jeśli będzie trzeba. Mogę stracić cię w taki sposób, jeśli nie stracę cię dzisiaj. Pozwolę ci odejść jeśli zostaniesz.

 Bo prawda jest tak nieznośna, że wolałabym, by podarował mi kłamstwo.

 Wystarczy zmienić punkt widzenia, a perspektywa ulega całkowitemu przewartościowaniu.