Muszę upaść, aby wstać i iść w górę.

 Małżeństwo to bardzo sprawiedliwe urządzenie: żona musi codziennie gotować, mąż musi codziennie jeść.

 Tu jest jak w gigantycznym psychiatryku.

 Ta myśl jest zdecydowanie za duża na moją głowę.

 Wszyscy powinniśmy byli umrzeć, tak byłoby najlepiej.

 Brak strachu nie wynika z czystego sumienia, lecz z braku świadomości bliskości śmierci.

 Łatwo jest patrzeć wstecz i zrzucać winę na innych, trudniej spoglądać przed siebie i brać odpowiedzialność za swoje decyzje i przyszłość.

 Nie tęskni się za tym, czego się nie doświadczyło.

 W każdym człowieku powinno być coś, o czym wie tylko on sam. Człowiek bez choćby jednej tajemnicy jest jak orzech, z którego po rozłupaniu zostaje sama skorupa. Ludzie za często dbają tylko o skorupę.

 Tak się właśnie tyje, mało głodny, a żre z łakomstwa.

 Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie mieli umrzeć.