Wyprawiała się w przeszłość, żeby ogrzać się w cieple wspomnień.

 Wreszcie nabrałeś rozumu. Wiedziałam, że tak będzie. Ostatecznie jesteś ze mną spokrewniony.

 Wszyscy zboczyli, (...)
są jednakowo zepsuci;
nie ma nikogo, kto
by czynił dobrze (...).

 Piję, aby inni ludzie byli bardziej interesujący.

 Strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Żeby coś stracić najpierw trzeba to mieć.

 Czekałem cierpliwie. Po tylu latach człowiek uczy się czekania. Umie czekać. Czekałem.

 Pokażcie mi kogoś (bez względu na płeć), kto nie znosi kryminałów,
a powiem wam, że to dureń,
może nawet nie pozbawiony
jakiejś tam inteligencji,
ale dureń ponad wszelką wątpliwość.

 (...) a radość to trofeum szczęścia, łup wyrwany życiu.

 Z chłopakami można się kłócić, a potem godzić, ale jak się podpadnie dziewczynie, to mogiła.

 Wiedza i prawda od dawna już przestały być naczelną troską intelektualisty – zastąpiła je troska o to po prostu, żeby się nie dowiedziano, że on nie wie.