Łatwo jest zrobić cegły, ale do zbudowania domu nie wystarczy ...

 Nie daj mi, Boże, podróżować tam, dokąd nie powinniśmy podróżować. Uchroń mnie przed wędrówką w czasie, pozwól mi zostać tam, gdzie jest miejsce moje. Pozwól mi mieszkać między przyszłością a przeszłością, między jutrem a wczoraj.
Niech się nic, co się stało,
nie odstaje i niech się nie staje nic, co jeszcze nie dojrzało, aby stać się. Niech się dzieje normalność, choćby byłą najokrutniejsza. I niech się nie cofa ani nie śpieszy zegar czasu mojego, niech nie wracają cienie świetności ani marności mojej. Amen.

 Szukałem cię moje całe cholerne życie

 Wiesz, tutaj wszyscy nie wiadomo czego się boją. W tym mieście wszystko się dookoła tego kręci, chociaż oni pewnie tego nie widzą. Trzymają się tego, co wiedzą, co usłyszeli jeden od drugiego. Nie rozumieją, że można wybrać też coś innego.

 Podnieś głowę, poczuj tę moc
Siły ci teraz trzeba
Z twych własnych rąk ma powstać dom
Więc zacznij od nowa

 Pamiętam zniesmaczone niebo i serię zachodów słońca, które upadało na oczach księżyca.

 Czasami wmawiamy sobie to, co chcielibyśmy, żeby było prawdą.

 Trudno jest dać komuś coś, czego sami nie doświadczyliśmy.

 Inteligencja jest czymś tak szczególnym, tak rzadkim, że ci z nas,którzy mają choć odrobinę oleju w głowie, ciągle natykają się na dyskryminację ze strony otaczających nas masy głupców.

 Albowiem nie można uważać gestu ani za własność jednej osoby, ani za jej dzieło (nikt przecież nie jest zdolny do stworzenia własnego, całkowicie oryginalnego, należącego tylko do niego gestu), ani nawet za jej narzędzie; w rzeczywistości jest odwrotnie: to gesty posługują się nami; jesteśmy ich narzędziami, ich marionetkami, ich wcieleniami.

 Łabędź-burżuazyjny ptak,a głupi jak cholera.