(...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 W kosztowaniu własnego szczęścia zawsze jest jakiś cień egoizmu.

 Myślenie jest grą. Powaga tej gry jest wymiarem ludzkiej egzystencji.

 
Diabeł znany jest zawsze lepszy od diabła nieznanego.

 Każdy odcisk palca jest niczym pieczęć, która zaświadcza o popełnieniu zła.

 Nadzieja jest czasem tak wielka, że nie można jej znieść.

 Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam.

 Czasem smutku nie da się opisać - powiedziała Jessica. - Czasem ból trwa bez końca.

 Witaj i żegnaj na zawsze, mój bracie.

 "Nienawidzę go teraz, choć oddałabym za niego życie-mówiła chaotycznie.-Kocham go, ale nienawidzę za to, co mi robi."

 Życia, choćby nie wiem ile się przeżyło, też się nie rozumie.