(...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Człowiek z gatunku „spójrzcie na mnie - szyję mam szerszą od czoła!

 To nieludzkie miejsce czyni z ludzi potwory.

 Czasem chciałbym mieć takie problemy jak inni, ale nic z tego.

 Strach jest jak choroba, gorączka, która przejmuje nad tobą kontrolę.

 Literatura nie jest celem w samym sobie. Książka powinna prowokować dyskusję, inaczej będzie bezużyteczna.

 Granie jakiejś roli jest zawsze męczące.

 Świat zbudowany ze słów nigdy nie może być prawdziwy.

 Podobno faceci muszą mieć swoje zabawki bez względu na wiek.

 ... gdy człowiek czuje się świetnie, to nie potrafi sobie wyobrazić, jak to jest czuć się podle.
A gdy człowiek czuje się źle, to z kolei nie potrafi sobie wyobrazić,
jak to jest nie tkwić po uszy w bagnie.

 Bo jedno wiem na pewno
- w życiu nic nie jest pewne.