Żyć tak, jakby każdy dzień miał być naszym ostatnim na ...

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Wybacz mi pozorny chłód
żyje tak, by żyć
Nie chcę zbyt wiele
wszystko lub nic...

 Czasami w życiu trzeba umieć trochę potęsknić.

 Lubię, kiedy mocno pada. Brzmi to jak biały szum, który jest podobny do ciszy, lecz nie jest pusty.

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Smutek czyni starym.

 Uderz w stół, a nożyce się odezwą.

 Niestety, prawda niemal zawsze jest niedowcipna.

 Skoro Alex Cię wybrał, powinnaś wierzyć, że i ja Ciebie wybrałam.

 Idź i uśmiechaj się. Na przekór.
Na co dzień. Na zdrowie.