Gdy nie kwitną ci jabłonie, nie jest to wina słońca.

 - Kim chcesz być kiedy
dorośniesz?- Jak to kim? Sobą.

 Najtrudniejsze jest tworzenie. Wszystko inne jest ucieczką od wysiłku tworzenia.

 -No przecież trzeba nauczyć się chodzić, sir, zanim człowiek spróbuje biegać.
– Nie! Nigdy tego nie mów, Tolliverze! Nigdy! Biegaj zanim zaczniesz chodzić! Lataj zanim zaczniesz pełzać! Ale zawsze naprzód! (…) Wszystko albo nic, Tolliverze!

 Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.

 Trzeba spacerować, trzeba zatrudniać ducha, podobnie jak ciało. Duch potrzebuje aktywności. Gdy duch jest bezczynny, zaczyna kwaśnieć, rozkładać się. Jak ciało.

 Od gwiazd pochodzimy
i ku gwiazdom zmierzamy.
Życie jest jedynie
podróżą w nieznane.

 -Nie jestem patentowanym idiotą.
-Brak patentu nie dowodzi inteligencji.

 Możesz sobie jechać, jak daleko chcesz, jednak od samej siebie nie odjedziesz. Podróż nic nie pomoże na to, co nosimy w sobie.

 Wyjaśnia się innym.
Sobie co najwyżej się sugeruje.

 Dopóki żyjesz, istnieje szansa.