Radość często bywa początkiem naszego bólu.

 Świat niepotrzebnie się starzeje, bo nie wyciąga wniosków z upływu czasu i nie staje się przez to mądrzejszy.

 To nie koniec podróży.
Śmierć to tylko kolejna ścieżka,
którą wszyscy musimy podążyć.

 Ja się dużo złoszczę. Jestem zmęczona sobą, która się złości. To kosztuje mnie zbyt dużo emocji, na które już jestem za dorosła.

 Rzeczywistość często przerasta fikcję.

 Kobiety oceniam jak łódki - po wyglądzie rufy.

 Jedni mają życie, inni mają muzykę.

 Wszystko co mam to tylko zbiegi okoliczności.

 Na bitej drodze trawa nie rośnie.

 Jestem sama, mimo że otacza mnie tłum ludzi...

 Życie jest tam, gdzie płynie krew.