...Chciałbym móc się oderwać na chwilę od ziemi, a potem ...

 Dorastać znaczyło umierać, ale jeszcze nie umrzeć.

 Nawet litość i miłosierdzie mają swoje granice .

 Miłość niekoniecznie wygląda tak, jak byśmy się spodziewali.

 Może Bóg istnieje, a może nie. Tak czy inaczej, jesteśmy zdani na siebie.

  Uczucia utleniają się jak metale, a z czasem stają się szorstkie i zardzewiałe

 Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

 Dzielenie się opowieściami o tych, co odeszli, pozwala nam zatrzymać ich przy sobie.

 Jeśli nie możesz wybaczyć, to przynajmniej zapomnij.

 On był równie delikatny jak jesienny motyl czekający, aż zniszczy go pierwszy mróz.

 Do śmierci zapamiętam widok jej oczu, które zgasły jak płomyk świecy na wietrze.