Aksamity, atłasy sławy nie czynią.
Aksamity, atłasy sławy nie czynią.
Udostępnij:
Inspiracje:
On był równie delikatny jak jesienny motyl czekający, aż zniszczy go pierwszy mróz.
Cicha woda zawsze płynie głęboko.
Oto herezja tych czasów rozumu - albo coś podobnego. - Widzę i zgadzam się, co słuszne, ale robię to, co niesłuszne.
Kto nie umie w potrzebie rozstać się ze skarbem, jest jak niewolnik w pętach.
Ten kto kocha, podbija świat - bez obawy, że cokolwiek utraci.
Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...
Byłby przystojny, gdyby nie wiedziała, co się kryje za tymi lodowatymi oczami.
Przeszłość może nas skrzywdzić, jeśli na to pozwolimy.
"Pisz myśl co o mnie chcesz i tak wiem , że to ty rozpoczniesz wojnę"
Jeżeli się oddaje komuś serce i ten ktoś umiera, czy zabiera ofiarowane serce ze sobą? Czy potem do końca życia chodzi się z wielką dziurą w środku, której już nic nigdy nie zdoła zapełnić?