Nie wiem. Tylu rzeczy w życiu się nie dowiemy.

 Nie można zapełnić pustki tym, co się straciło.

 Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.

 Będą mi zabierać spokój w chwilach szczęścia, przypominać koszmary w snach.

 Czujemy coś do wszystkich ludzi.
Miłość przeplataną nienawiścią.
Nienawiść przeplataną miłością.
Zawsze pojedyncza jednostka odciska
piętno na naszej duszy, zostawia po sobie
ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich
osobach. Przypomnimy sobie ich udział w
naszym życiu, i to ile do niego wnieśli,
lub z niego zabrali. I albo uświadomimy
sobie własną głupotę, albo nadal będziemy
błądzić po swych umysłach, szukając
odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.

 Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie.

 Ani Antoni na morzu wiatru nie dogoni.

 Błąd chwili staje się troską całego życia.

 Po co komu emocje, jak nie można się nimi podzielić?

 Nie powinnaś czynić obietnic, których nie jesteś w stanie spełnić.

 Dobro każdy widzi inaczej.