Byłam dzieckiem, któremu brakowało miłości i poczucia bezpieczeństwa.

 Uroda jest subiektywna, odzwierciedla gust osoby zainteresowanej.

 Patrząc, jak wychodzi, czuję ból.
Nie w głowie.
Gdzie indziej, gdzieś głębiej.
Bliżej serca.

 Czujemy coś do wszystkich ludzi. Miłość przeplataną nienawiścią. Nienawiść przeplataną miłością. Zawsze pojedyncza jednostka odciska piętno na naszej duszy, zostawia po sobie ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich osobach. Przypomnimy sobie ich udział w naszym życiu, i to ile do niego wnieśli, lub z niego zabrali. I albo uświadomimy sobie własną głupotę, albo nadal będziemy błądzić po swych umysłach, szukając odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.

 W policji nawet najszczersze przysięgi spają się jak papier w ogniu obowiązków.

 Nadzieja też jest formą oporu, i to najmocniejszą.

 Przez kilka potwornych sekund myślałem, że już nigdy cię nie zobaczę.

 Nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Ludzie mają w zwyczaju z całego serca wierzyć w fikcję, żeby móc ignorować prawdę, której nie potrafią zaakceptować.

 Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi...

 Smutno jest zdać sobie sprawę z tego, że tym, których kochamy, będzie lepiej bez nas.