(...) nigdy nie warto uwodzić kretyna.

 Tragedia trwa krótko, lecz ból i smutek nie przemija. Jest wieczny.

 Mówiłam ci już wcześniej, nad czasem nie umiem zapanować.

 Zrządzenia losu mają większy wpływ na nasze życie, niżbyśmy chcieli to przyznać.

 Ludzie będą cię ranić, ale nie możesz używać tego jako usprawiedliwienia do robienia im tego samego.

 Czasem trzeba się śmiać, jeśli nie chce się płakać.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Wielki jak światy. Stary jak Czas. Cierpliwy jak cegła.

 W którymś momencie wszyscy podnosimy wzrok i uświadamiamy sobie, że zgubiliśmy się w labiryncie.

 Miłość do Boga czysta jest wtedy, gdy radość i cierpienie wzbudzają w nas taką samą wdzięczność.

 Wiedziałam, że wszyscy uważają mnie za szaloną.(...) więc i ja zaczęłam postrzegać siebie w ten sposób.