(...) nigdy nie warto uwodzić kretyna.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 Miłość dopada nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca.

 Starzy jesteśmy wtedy, kiedy większość ludzi wolałaby, żebyśmy już nie żyli.

 Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie znam, jedną najbardziej irytującą.

 ,,To źle, że miłość, choć ślepa i głucha,
Idzie, gdzie zechce i czego chce słucha.

 (...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić z chorobą i śmiercią.

 Trafiło się ślepej kurze ziarno.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Czasami ... miłość nie wystarcza.
Czasami ... to po prostu jest za mało.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.