... czymże jest pamięć, jeśli nie udawaniem, że pamięta się.

 Zaledwie cienka linia odgradza przyjemność od bólu i nie trzeba być szalonym, by to przyznać.

 Co ma być to będzie, a jak już będzie to trzeba się z tym zmierzyć.

 Akceptacja miłości nie czyni cię idiotką. Czyni cię człowiekiem.

 Przypomniało mi się to w samą nie porę.

 Życie karze potrzebujących,
przyznaj, że nie możesz bez czegoś żyć,
i to zostanie ci odebrane.

 Jestem entuzjastką niewolnictwa: najbardziej na świecie marzę o tym, żeby do kogoś należeć.

 To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Tępak nie zadaje pytań.

 Cokolwiek to jest, poczeka do rana.
A jeśli nie, to i tak nie jest tego warte.