Ból jest oznaką życia.

 Trzeba będzie sporo się natrudzić
i wiele ryzykować… ale przecież
na tym polega życie, prawda?

 Każdy zasługuje na podziękowanie i pożegnanie.

 Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.

 W książce wszystko poszłoby pewnie zgodnie z planem... ale w życiu, cholera, zawsze panował potworny bałagan.

 Kobiety żyją wspomnieniami. Mężczyźni tym, co zapomnieli.

 Nasze dusze są jednakowe, niezależnie od tego, co w nich tkwi.

  „Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć. Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno. Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy. To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.”

 Na świecie nie ma nieprzewidywalnych osób. Są tylko ludzie, których nie rozumiemy.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Jeśli więc możesz stać się silniejsza, to można też sprawić, że staniesz się słabsza.