Dobre intencje są wspaniałe, ale nie zmieniają faktów.

 Mądrość często polega na tym, żeby poddać się szaleństwu, a nie rozumowi.

 Czas gorszy niż burza. Burza zniszczy, co słabe, a czas - wszystko.

 Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.

 Bywa że ludzie zamiast wyjaśniać ze sobą pewne rzeczy, wolą się rozstać. Mówią, dziękuję za współpracę, następny czy następna, proszę. Nie zdajemy sobie wszyscy sprawy z tego, że nierozwiązane w jednym związku problemy wcześniej czy później pojawią się w nowym związku. Tak jest ze strachem, niemożnością wyartykułowania uczuć, z zazdrością, z milionem innych rzeczy. One nie należą do naszego partnera, tylko do nas. Są naszą własnością i dopóki nie zrozumiemy, że gdziekolwiek uciekniemy, przeprowadzimy się, przeniesiemy ten bagaż ze sobą. Nawet dobrze ukryty, kiedyś przypomni o sobie, najczęściej w najmniej oczekiwanym momencie.

 Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.

 Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?

 Cóż, głowa i serce tworzą dwa równoległe obiegi informacji, a prawda spoczywa gdzieś pomiędzy nimi.

 A teraz pójdę do domu i tam dostanę zawału.

 Czymże jest życie, jeśli nie pasmem natchnionych szaleństw?

 Czemu tracimy tyle czasu na tęsknotę, zamiast po prostu być z naszymi ukochanymi?