Nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie ...
Nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.
Prawda zaczyna się w kłamstwie.
Przyjaźń (...) zapuszcza korzenie głęboko w szlachetne serca.
A czymże jest prawdziwa męskość, jeśli nie wymieszanymi w odpowiednich proporcjach klasą i szaleństwem?
Ten sam pokój i godzina, ta sama mądrość: i ja taki sam.
Wszyscy ciągle znikają. Niektóre rzeczy nagle przestają istnieć, jakby zostały odcięte. Inne powoli rozpływają się jak mgła. I zostaje tylko pustynia.
Zło podąża za niektórymi ludźmi. Przyczepia się do nich i nigdy ich nie opuszcza.
Nie ma czegoś takiego jak społeczeństwo. Są tylko pojedynczy mężczyźni, kobiety i rodziny.
Nie zależy brać za pewnik czegoś, co jest tylko prawie pewne...
Tu się to mieści - powiedział - To zagadka. Piękna twarz a w oczach labirynt.
Żeby coś stracić najpierw trzeba to mieć.