A to pisanie do Ciebie przypomina dłubanie patykiem w nieskończoności.

 Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie

 Człowiek nie wie, czym jest pragnienie, dopóki się nie napije.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Jak łatwo przyzwyczaić się do tego, że nic nas nie łączy.

 Inteligencja ma wiele odcieni, lecz gniew jest zawsze takiego samego koloru.

 Są takie chwile, kiedy nawet dziecko wie, że lepiej powstrzymać się od płaczu.

 Fala nas ciągle unosi, takie jest życie; nie można tego ani osądzić, ani zrozumieć,należy się dać unosić fali

 Mędrzec w sobie odkrywa przyczynę własnych przywar.
Głupiec oskarża o nie innych.

 Twoi przyjaciele. Są jak tonący, którzy łapią cię za nogi. Nie możesz ich ocalić. Możesz tylko utonąć razem z nimi.

 To zaszczyt dla mnie, że mogłem cię kochać!