Szczypta Ciebie weszła we mnie i zatruła mnie na zawsze...

 Czerpałyśmy z naszej beznadziejnej walki niespodziewaną radość.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 W wannie z gorącą wodą staję się naprawdę sobą.

 Wszystkich walczących z Bogiem, zawiadamiam, że są wierzący - gdyby nie wierzyli, to by nie zwalczali czegoś czego nie ma

 Skrzypiące wrota wiszą długo.

 Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Nie można być szczęśliwym, póki się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

 
Była kobietą, była piękna, była blondynką i była... dziwna.