Tego bólu nie da się opisać. Fizyczny... duchowy... metafizyczny... jest ...

 ...pokonanie siebie i swoich słabości to większy sukces niż pokonanie wielotysięcznej armii.

 Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...

 -Nienawidzę ich - odparł. -
Ale próbuję nienawidzić wszystkich. W ten sposób nie ryzykuję,
że pominę kogoś,
kto na to szczególnie zasługuje.

 Tak wiele mnie nauczyła. I nadal uczy mnie tak wiele. Nauczyła mnie kwestionować. I nigdy nie żałować…

 Ta sama godzina, to samo miasto, tyle, że gdzieś dalej.

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Wyobraźnia to coś wspaniałego, trzeba tylko nad nią panować.

 Piekłu niepotrzebne były jeziora ani płomienie, żeby torturować. Czas i samotność zupełnie wystarczały.

 Lepiej jest złamać własne serce, niż stracić honor.

 Czym jest me życie? Ach, jedną chwilką!